தேடிச் சோறுநிதந் தின்று

Another Bharathiar classic poem. This is a part of a poem collection "Yoga Shakthi" in which he commands God (himself?) to give him a few boons.

தேடிச் சோறுநிதந் தின்று

பல சின்னஞ் சிறுகதைகள் பேசி

மனம் வாடித் துன்பமிக உழன்று

பிறர் வாடப் பல செயல்கள் செய்து

நரை கூடிப் கிழப்பருவம் எய்தி

கொடுங் கூற்றுக் கிரையெனப்பின் மாயும்

பல வேடிக்கை மனிதரைப் போலே

நான் வீழ்வே னென்று நினைத்தாயோ?

நின்னைச் சில வரங்கள் கேட்பேன்

அவைநேரே இன்றெனக்குத் தருவாய்

என்றன் முன்னைத் தீயவினைப் பயன்கள்

இன்னும்மூளாதழிந்திடுதல் வேண்டும்

இனி என்னைப் புதிய உயிராக்கி

எனக்கேதுங் கவலையறச் செய்து

மதிதன்னை மிகத் தெளிவு செய்து

என்றும்சந்தோஷங் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்!

And here is the attempt at translation.

Searching for and having food daily,

And chattering with lots of small talk,

With the mind suffering in pain,

And your deeds making others suffer as well,

Then you age and become old ,

And face the grim reaper in death.

Like lots of other people,

Do you think I'll fall down?

I shall ask you a few boons ,

You shall directly grant me those.

Any evil deeds in my past and their effects,

Shall not come back to life again.

Hereby shall I be given a new life

With no worries for me.

Give me a clarity of thought ,

And making me happy forever.

This poem (in part) also comes in the movie Mahanadhi, which is a powerful movie that parallels life and the course of a river. Not sure if the movie was a commercial hit. Sad, if it wasn't.

What a poet!!! Bharathi's poems swing across all kinds of emotions from ecstasy to despair, commanding to weak, happy to sad.